Onze strijd

“Ik vraag aan jou, jij die dit vindt, om heel eerlijk naar jezelf te kijken en je af te vragen of ook jij níet verslaafd bent. Het maakt niet uit aan wat. Ook werken kan een verslaving zijn, een vlucht voor de werkelijkheid. Als dat nìet zo is, wees dan gewáárschuwd voor het pad van een verslaving. Het is heel even een mooi geëffend pad door een prettige omgeving. Het wordt echter al heel snel een enorme steile helling naar een heel donker en diep dal, waar je in je eentje nooit meer van zijn leven uitkomt.
Ik wil je ook vragen om - als je écht kunt zeggen dat je níet verslaafd bent - dit verhaal door te geven aan mensen van wie je denkt dat zij het nodig hebben; dat het hen kan helpen. Kan helpen om die stap te nemen om ook het gevecht met hun verslaving aan te gaan. Die stap is namelijk de moeilijkste die ík ooit in mijn leven heb genomen. Maar geloof me als ik zeg dat het de moeite en de pijn waard is.”
(Einde citaat van de brief van Wim waarin hij afscheid neemt van de drank)

Dit boek gaat over Wim en Tineke.
Over hun liefde. Over hun strijd. Over alcohol. Over loslaten.
Wim voerde een strijd met zichzelf. Een strijd met de drank. Een strijd met het leven.
Tineke voerde ook een strijd. Met Wim. Met zijn alcoholisme. Met zijn dood. Met het loslaten van Wim.
Wim heeft zijn strijd gestreden en is heengegaan. Hij heeft nu rust en vrede.
Tineke heeft haar strijd gestreden. Zij heeft Wim los moeten laten. Ze heeft moeten leren er vrede mee te hebben.
Lees over het verloop van de strijd van
Wim en Tineke.