KLEINE VERSCHIL

Een belangrijk knelpunt in het functioneren van de arbeidsmarkt betreft de kansenongelijkheid. Voor sommige groepen werkzoekenden, zoals migranten, is de kans op betaald werk naar verhouding klein. Het tot dusver gevoerde arbeidsmarktbeleid lijkt niet erg succesvol bij het terugdringen van deze ongelijkheid. Noch maatregelen gericht op het flexibiliseren van de arbeidsmarkt, noch maatregelen gericht op het verhogen van het kwalificatieniveau van de werkzoekenden lijken die ongelijkheid te verminderen. Tegen deze achtergrond verdienen experimenten met nieuwe bemiddelingmethoden speciale aandacht. Die methoden worden vaak aangeduid met de term 'trajectbemiddeling'. Om meer inzicht te krijgen in de praktijk van trajectbemiddeling, zijn gedurende anderhalf jaar veertig allochtone werkzoekenden gevolgd vanaf het moment van de intake. Op basis van interviews met alle direct betrokkenen (werkzoekende, bemiddelaar, toeleider, opleidingsfunctionaris en werkgever) is onderzocht welke factoren verantwoordelijk zijn voor het slagen of mislukken van bemiddeling. Het onderzoek werd opgezet bij twee zeer verschillende bemiddelingsorganisaties: één in Zuidoost-Brabant en één in Belgisch Limburg. Door deze vergelijkende opzet zijn de auteurs in staat om nieuwe inzichten te ontwikkelen waar zowel beleidsmakers als bemiddelingsconsulenten hun voordeel mee kunnen doen. Dit project is tot stand gekomen met EG-subsidies uit het Interregprogramma voor het Benelux-Middengebied.