Dood is niet dood

Op 4 oktober 1996 komt een abrupt einde aan het leven van Tobias.
Hij verongelukt dodelijk, fi etsend op weg naar zijn vrienden. Dit boek
beschrijft de wanhoop en het verdriet van een moeder die haar kind
verliest. Het is het verhaal van een wereld die instort. Van het onverzadigbare
verlangen om bij je kind te zijn. Van het niet meer weten hoe
te leven.
Wanhoop en verdriet hebben echter niet het laatste woord. Want ruim
acht jaar na zijn overlijden spreekt Tobias de verrassende woorden tot
zijn moeder: “Dood is niet dood, ik lééf ”.
Die woorden zijn de basis voor vele ‘transmissies’ van overgegane zielen.
Ze laten een fascinerend beeld zien van de zeven ‘staten van zijn’
waarin een ziel kan verkeren. Een beeld dat wordt verrijkt en geillustreerd
door zeven spirituele afbeeldingen, vol van symboliek en
verbeeldende visuele kracht. Er ontstaat een geheel nieuw perspectief
over de grenzen van de dood heen: dood is niet dood!
Dit boek is daarmee niet alleen het verhaal van een moeder die haar
kind verliest. Het is bovenal een boek van hoop en troost, een uitnodiging
aan iedereen die worstelt met verlies en verdriet. Het wil een
handreiking zijn aan alle mensen die, in de thuissituatie of beroepsmatig,
medemensen begeleiden in het aanvaarden en verwerken van
de eindigheid van het leven. Niet in de laatste plaats is het boek ook
een bemoediging voor allen die opzien tegen het afscheid nemen van
het aards bestaan, met allen die hen daarin lief zijn. De ogenschijnlijk
doodlopende weg van het ‘moeten loslaten’ krijgt een onverwacht
vervolg in het ‘opnieuw kunnen verbinden’. Het is een cirkel die
wordt gesloten tot een heilzame kring van Licht en Liefde die geen
einde kent.