Egidius

Niet Egidius maar Annette van 't Hoff is de hoofdpersoon van deze roman, die met zijn stijl en toon de wilde en vreemde intensiteit van onze levensdagen wil bezingen. We ontmoeten haar voor het eerst in 1972 als ze, tien jaar oud, in haar ouderlijk huis in afwachting verkeert van de opening op de tv van de Olympische Spelen in München. Drieëndertig jaar later, op een vroege novemberavond van het jaar 2005, zien we haar in haar huis aan een Amsterdams stadspark waar ze - haar Amerikaanse man en haar jonge zonen Aldo en Giu zijn niet thuis - beslissende uren doormaakt.Door een zowel schokkende als optillende ervaring in het jaar 1972, op de dag waarop Egidius in haar leven komt, raakt Annette van 't Hoff ervan doordrongen wat voor een onpeilbaar diep mysterie het is om tot bestaan te zijn gebracht. Dit fundamentele inzicht legt haar de verplichting op om haar geest - die schitterende mensengeest - zonder terughoudendheid te laten waaien. In grote beweeglijkheid en in kleurrijke saamhorigheid met de mensen die haar na staan komt ze tot volwassenheid. Ze leidt een bevoorrecht leven totdat, tegen alle voorspoed in, hoogmoed en inhaligheid haar hart binnensluipen.Annette van 't Hoff is, voortgestuwd door de verbeelding van Maria Stahlie, een onuitwisbare hoofdpersoon geworden.Maria Stahlie (1955) is een van de belangrijkste schrijvers van haar generatie. Tot haar bekendste werken behoren de romans Het beest met de twee ruggen (genomineerd voor de AKO Literatuurprijs en de Libris Literatuurprijs), Honderd deuren (onderscheiden met de Multatuliprijs), De lijfarts (genomineerd voor de Anna Bijnsprijs), Boogschutters en Scheerjongen. In 2005 ontving ze de Annie Romeinprijs voor haar oeuvre.Over Scheerjongen:'Sublieme roman (...) Een prachtig verhaal vol intense en speelse gedachten en observaties, vol humor bovendien. Scheerjongen lees je in één adem uit, helaas, zou ik bijna zeggen, want Aldo Rossi is je inmiddels zo dierbaar dat je hem nog lang niet wilt missen.'EDITH KOENDERS, DE VOLKSKRANT *****'Vervoerend én beheerst, zo worden maar weinig romans geschreven.'MARJA PRUIS, DE GROENE AMSTERDAMMER'Je slaat de bladzijden niet om omdat je er zo nieuwsgierig naar bent hoe dit allemaal gaat aflopen, maar omdat je wilt vertoeven in deze wereld en in dit leven, en omdat je van de hoofdpersoon bent gaan houden.'ARIE STORM, HET PAROOL