Dubbelbloed

WINNAAR VAN DE OPZIJ LITERATUURPRIJS 2018


De pijn is scherp en snijdend als mijn oudere Surinaamse nicht zonder enige aanleiding haar naaldhak in mijn rug plant.
'Je moet niet denken dat je beter bent omdat je wit bent.'
Ik ben tien jaar en begrijp er niets van. Ze heeft haar punt gemaakt en het doet zeer.

Etchica is een dubbelbloed, kind van een Surinaams-creoolse vader en een Nederlandse moeder. Lang is zij zich niet bewust van haar moksi, haar gemengde afkomst. Als opgroeiend meisje is zij onwetend en naïef, als twintiger onbekommerd met een twist van verwarring. Pas na de geboorte van haar zoon op haar dertigste wordt zij nieuwsgierig naar haar dubbele achtergrond.
Na het overlijden van haar vader groeit het verlangen meer te weten over haar creoolse afkomst. Haar oma uit Drenthe biedt liefde en bescherming in een oer-Hollandse omgeving. Maar als ook haar Surinaamse oma, die zij nooit echt heeft gekend, het leven laat, vreest Etchica een deel van de familiegeschiedenis en daarmee een deel van zichzelf kwijt te raken. Ze besluit op zoek te gaan naar haar Surinaamse wortels, naar de familie voor wie zij een vreemde is, in het land waar ze nooit eerder is geweest.
Etchica ervaart dat zij als moksi uiteindelijk nergens bij hoort, niet bij haar Nederlandse witte familie, niet bij haar Surinaamse zwarte familie. Tegelijk beseft ze dat zij als dubbelbloed het beste van twee culturen in zich draagt, dat onafhankelijkheid en zelfstandigheid belangrijker zijn dan afkomst en kleur.
Dubbelbloed is het autobiografische verhaal van ondernemer, blogger en schrijver Etchica Voorn. In haar boek beschrijft zij vanuit haar bi-raciale achtergrond haar zoektocht naar de eigen identiteit.

Lof vooraf:
«Vroeger werd ik altijd aangesproken als halfbloedje. Ik heb dat overigens nooit als negatief ervaren. Toen Etchica mij voor het eerst op 'dubbelbloed' attendeerde, voelde dat als een enorme verrijking. Afkomstig zijn uit twee culturen zie ik als pure rijkdom!» - Diana Matroos

«Haar thema is sterk en gedurfd. Ze pakt het ook heel eigenzinnig en authentiek aan. Niets dan lof daarvoor. Het opent opnieuw je ogen.» - Koos van den Kerkhof