Dodemanschantage

Victor van Ransbeek is een succesvol belegger op de Brusselse beurs en een bekend lid van de Antwerpse beau monde. Niemand vermoedt dat hij tijdens de laatste wereldoorlog zijn vermogen op criminele wijze verworven heeft, behalve enkele leden van de Russische geheime dienst die hem elf jaar later met deze wetenschap chanteren en dwingen voor hen te spioneren. De ex-militair Van Ransbeek gaat als kolonel weer in actieve dienst om voor de sovjets te achterhalen met welk aanvalsplan de Fransen, Britten en Isra het regime van de Egyptische kolonel Nasser omver willen werpen om zo diens nationalisering van het Suezkanaal ongedaan te maken. Van Ransbeek is echter niet van plan voor de Russen te buigen en huurt een priv etective in om zijn chanteurs te ontmaskeren. Dat gaat moeizaam en intussen legt ook nog een hardnekkige speurneus van de Staatsveiligheid hem het vuur aan de schenen. Terwijl de Suezcrisis het hoogtepunt nadert, voert Van Ransbeek een verbeten strijd voor zijn vrijheid en zijn vermogen. Maar het spionageweb waarin hij terecht is gekomen, is groter en taair dan hij dacht...
Dodemanschantage is zowel een boek over de fijne kneepjes van het chanteren als een klassieke spionageroman die zich afspeelt tegen de achtergrond van een van de warmste episodes van de koude oorlog.
Max Moragie (1962) is historicus en publicist. Voor zijn debuutb Bezettingsgeld werd hij in 2003 genomineerd voor de Gouden Strop.
De pers over Bezettingsgeld:
'Een spannende en ingenieuze thriller die ons terugvoert naar Frankrijk en Belgi en tijde van de Tweede Wereldoorlog.' - Uit het juryrapport van de GOUDEN STROP
'Degelijk Vlaams thrillerdebuut.' - HET NIEUWSBLAD
'Knap geschreven, heeft een interessante plot en blinkt vooral uit door de manier waarop Moragie de schimmige, bevreemdende sfeer van de eerste oorlogsjaren weet neer te zetten.' - DE VOLKSKRANT
'Eigenlijk gaat het boek vooral over de machtsstrijd tussen de diverse organisaties binnen de nazi-structuur. Dat kluwen probeert Moragie, die zich goed heeft gedocumenteerd, te ontwarren.' - DE STANDAARD