Bromsnor in Zeeland

In 1848 besloot Leendert Paardekooper, burgemeester van Colijnsplaat, veldwachter Pieter Bonkerk op staande voet te ontslaan. De maatregel kwam niet als een verrassing, want reeds vanaf zijn eerste dienstjaar had Bonkerk zich volgens de burgemeester laten kennen als een “lui, laf en onbekwaam” veldwachter. Zo was hij in geen velden of wegen te bekennen geweest toen zijn baas een keer op straat was belaagd door een hongerige menigte die “uitdeeling van brood” eiste. Wat moest een burgemeester beginnen met een diender die door zijn “weinig ontzagwekkend voor- komen het vereischte gezag bij de lagere volksklasse” miste? Bonkerk kon zich wellicht troosten met de gedachte dat hij niet de enige veldwachter was die de laan werd uitgestuurd. Vooral in de negentiende eeuw regende het klachten over veldwachters die bevelen aan hun laars lapten, de kantjes ervan afliepen, regelmatig te diep in het glaasje keken of het zo druk hadden met allerlei bijbaantjes dat ze nauwelijks nog tijd hadden voor hun eigenlijke werk. Waar lag dat aan? Wat deden de autoriteiten om verbetering in de situatie te brengen? Hadden de maatregelen het gewenste effect? Dit boek bevat de antwoorden op deze vragen, en nog veel meer.